sábado, 11 de enero de 2020









                                           OS REIS POLA MIÑA TERRA
                                                           (E aledaños)

 Iniciase un novo ano, e un "abuelo Cebolleta" quere iniciar un relato sobre o que recorda das suas vivencias nunha aldea casi perdida entre un feixe de "raias", alí donde o paisano Don Miguel,
 natural de Cervantes, viña a definir como os Montes de León, e pra mais precisions eu diria; estribacions dos Montes de Leon, aldea enclavada na Alta  Xeabra, que, como decia o principio estaba entre un feixe de "raías" que limitaban o terruño con; o norte a mesma comarca, mais outras aldeas, emtre elas Castrelos a terra dá mina avoa paterna,  o sul Portugal, despous de ataravesar o riu Tuela, o leste dúas aldeas do concello, como Hermisende e A Teixeira terra da miña Mai,esta última terra, e a o oeste caseque co Reino de Galicia con Castromil no entremedio, que case o podemos considerar galego, pous a metade é Cstromil Galicia e a outra metade Castromil Zamora- Por certo, a divisioria das dúas aldeas case a fai o Regueiro de Anta que se mete en Portugal pola zona da Moimenta. ¿Por que o nome de Anta?,
 Despous de este introito, que alguns chamarian preanbulo,inda que non estrambotico, imos o que iamos,e como estamos a primeiros de Xaneiro, e inda nalguns lugares estan nas postrimerias dos Reis e as suas festas, falaremos dos:

                                               OS REIS ( os cristianos)
 Nos primeiros dias de cada ano, adoitabase celebrar a festa dos Reis, que era no dia 6 de xaneiro coincidindo con unha das epifanias católicas, inda que a xente nova adoitaba facer que a festa fose totalmente profana e nalguns casos, quita fames.
 Os dias previos o dia seis, os mozos, organizados, cantabanlle os reis a todolos veciños, casa por casa, esperando que o dia seguinte todos doneran un aguinaldo, pra despous celebrar as festas.
 O que se cantaba, se a memoria non me falla era;
                                        De oriente salen tres reies
                                        Todos tres en compañía
                                        No preguntan por posada
                                        Ni tampoco por comida.
                                        Preguntan por el portal
                                        Donde el Niño nacido habia.
                                        De quien es aquel sombrero
                                        que reluce en la cocina,
                                        Es de (Fulanito de tal)
                                        Que por muchos años viva-
 Os donos da casa invitaban a un grolo de aguardente, ou o que boamente tiñan, e a comparsa seguia cantando polo resto de casas.

 Continuará-----