LABREGO INCIPIENTE ANOXADO

                          UN APRENDIZ DE LABREGO ANOXADO
 

Ano, de non gracias, mil novecentos noventa e catro mas vinte. Está enfurruñada conmigo, penso eu, ainda que ó mellor tamén é con alguén mais.

Dediqueille todo o veran, os tres meses, incluidos os dias roubados a primaveira e o outono.

Trateina co mor dos cariños, cariños que eu coñezo e que o mellor non son os debidos, labrada con xeitiño, estercada co que din é o mellor, o esterco de vaca, en fin traballada con todo o esmero que un profano con ansias de facelo ben pode por sobre ela mesma. E viroume as costas.

Non me queixo por min, porque en definitiva son un verme pequeño e sinxelo, queixome tamén por aqueles que me acompañeron na aventura.

Amiga Gea, eles non tein a culpa, de que non me queiras, mais, o vengarte de min tamén o fixeches deles.

Pode ser que ó mellor, sufriras presións de Cibeles, non cho sei,(por aquelo dos nomes) pous os vosos designios solo vos os sabedes. O caso é que por unha cousa ou outra non nos axudestes muto.

O problema estendeuse a toda a Alta Xeabra. Por referencias, pasoulles a todos, ou case, o mesmo.

Mira, os tomates. Os tomates full.

Os pementos. Os pementos igual.

As fabas, tres cuartos do mesmo. Inda teñen flor algúns, e o maio xa vai a punto de voltar.

Uvas, as que non tiñan mildiu, tiñan botrite e algúnha carallada descoñecida.

Cando chegan os fungos, todo prometia. Colliamos os Boletus edulis, con magnifica planta, rechonchos e con chapeu como di o Raxoi que manda deus, mais unha vez que chegaban a casa deixaban de ser.

As Lepiotas o mesmo.

As mazás, apodrecian na mazaira. As peras igual.

Amiga Gea, coido que te estás trabucando. Os teus inimigos non somos nos, pequenos e vulgares vermes que escarbamos na tua casca. Fíxate ben, que non son os nosos anceios e traballos os que fan que te sintas mal.

Date unha volta por outros lares,lares que non te cuidan, deitan sobre tí todo tipo de detritus, acompañados de gases inconfesables, e non lles importa un carallo a túa dignidade, solo pensan neles mesmos.

Fixate se son cabróns que se rouban uns os outros, mais todos eles uns e os outros rouban-nos a todos, Incluida ti amiga Gea.

Fala co coxitranco dos pés alados que coido que o coñece todo, ou polo menos escoita daiqui e dalí, que che conte o que sabe, e de paso pasasnolo, pous podemos subilo o facebuque ese.

Unha beijoca cariñosa, e perdoa a maneira de dirixirme a tí. Xa sabes da miña torpeza.-