XABRES DA TEIXEIRA

Eran tempos duros. A crise xa chegaba os lombeiros e vales de Tras os Montes.
Corría a voz de que, os do imperio, tenderanle unha emboscada cando ian a falar da mellora das condicions dos cidadans da comarca, para que estes deixaran de fustigar e levarse cousas de comer. As condicións de vida na zona eran tan duras, que mais de a metade dos que nacian, morrian antes dos sete anos, sempre de desnutrición, e os que sobrevivian, estaban abocados a dedicarse a quitarle cousas de comer os que as tiñan.
Estaba moi mal repartida a cousa.
Cando os do imperio decidiron ter aquela xuntanza, pensaban que era a mellor solución, pois contra a fame o mellor era, decian, darle medios os que non os tiñan.
Os deserdados, tamén pensaban o mesmo, foron a xuntanza convencidos de que era o mellor para os seus pobos e comarcas.
Os representantes do imperio encargados das negociacións, quixeron sacar tallada do asunto.
Convoquéronse tres reunións en tres puntos distintos, ós que os paisanos foron confiados. Unha vez alí pasou o que pasou, os representantes do imperio tenderonle unha trampa os paisanos e aniquileronhos.
Salveronse uns poucos, entre eles un que pensaba por si mesmo, xunto con outros poucos, e desde aquela deronle un montón de problemas os do imperio.
Cheguera a voz os castros do Val do Tuela, xunto con todos os dos arredores. Os acomodados, como vivian ben non se involucraron, mais os necesitados si. ¡Eran moitos mais!
O resto da historia xa a sabedes, solo tendes que ler todo o referido a Viriato e os seus seguidores, que o fin foron traicionados por algúns compañeiros que querian todo para eles, ainda que despois, nadie le pagara nada coa disculpa de que “Roma non paga traidores”.
Cando todo pasou, volveron á terra dous ou tres superviventes, con algo de sextercios, pois tiveran sorte, ou apañeranha.
Antes de irse eran apestados, cando volveron eran casi deuses.
Daquela o imperio romano xa tiña unha crise, que acabou cun cambio de sistema.
Como os do imperio xa fixeran as infraestructuras necesárias, a vias que comunicaban Bracara Augusta con Astúrica Augusta por tres sitios distintos, coas suas vias secundárias de comunicación, alí quederon. As mellores comunicacións do imperio sen xente que transitar por elas. (Hai similitude co actual?).
Será cousa de ir pensando que o sistema agora finou, polo que será mellor pensar nhun novo.
Como xa no haberá gasofa para tractores, estou criando e moldeando un par de rabizas, por se é o caso.
O mellor continua………