VOTESTE MAL, AGORA FÓDESTE.

 De cando e vez, a un, enchesele a cabeza de ideas. Normalmente ideas cheas de má idea.
 Vou ver se son quen de desenrolar o parrafo anterior, pous a má idea que me ten chea a caluga, o mellor non me deixa.
 Todo empezou cando, unha noite, mirando ese trebello alienante e desculturizador no que se convenrteu a TV, mais nestes tempos nos que estamos imbuídos (Por culpa nosa e das nosas decisións a hora de votar). Cousa aparte é o que eu penso con relación os políticos: eles están porque alguén os votou.(xa se sabe que pensar, neste pais é doente).
 Na TV están pasando unha serie de capítulos arredor dos reis católicos, que segun din, xa desde pequenos querían a unidade imperial de ¡España!, cousa desgallada da realidade, pous coido que solo xogaban a algo parecido o monopole.
 Pensando niso, veume a cabeza unha cantiga que cando eu facía os primeiros curso do bachiller nos ensinaban os de falanxe, cando entrabamos nos seus lugares de recreo. Por certo eran os mellores, tiñan de todo, como deica un amigo meu, tiñan hasta futbolín no que se tiñas sorte e despous de unha hora de espera podías botar unha pequena partida. A cantiga empezaba así: De Isabel y Fernado- el espiritu impera.moriremos besando la sagrada bandera—etc-.etc. . O resto seguro que o encontrais na la rede ou na  sede de algún partido político.
 Coido que tanto Isabel como Fernando o único que querían era xogar as tabas, o do espiritu nacional nin polo forro penseron nel.
 A raíz de todo iso, deime unha volta por aquelo que me veu mais pronto a cabeza e atopeime pensando en; O cid campeador, que todos dicen que era un bon vasallo e que so le faltaba un bon rei. Se o analizades vereis que era un vulgar salteador de aldeas e camiños xunto cunha panda de colegas que les gustaba mais roubar que arar na terra e destripar terrois. Os que agora fan loa destes individuos, fan o mesmo, mais como dicen eles é legal. ¡Coño, eles fixeron as leis, e non se preocuparon de que foran xustas!.
 Cuanto me gustaría ter a visión e perspicacia de aquel bon home que todos conocemos como Castelao!. O xa morto, non o maldicente actual que di a quen se pode violar ou non.
 Outro recordo foi o daquela sinatura chamada “formación del espiritu nacional”, na que se podía ler, que os españois non foran a America a conquistar; foran a racear, entendendo como tal a mestura con as Mulleres Indixenas, para crear unha raza nova. Desgraciados. O que foron foi a transmitir todo tipo de doenzas sexuais.
 Hoxe, e xa para non estenderme mais, unha fundación xeradora de ideas, según din eles, segue a falar de adoutrinamento do mundo mundial, con hisopazos dos vendedores do intanxible mais intanxible do mundo: os bispos e compañía.
 O que mais me fode é, que todos eles chupan do bote de “Juan Pueblo”, e pretender perpetuarse no zugar.
 Non sei cando Xan Pobo espabilará. Mentres pensemos no guapo ou feo que é o tio, e que os que non pensan coma nós, se se les quitan os pantalóns vesele o rabo, do fondo da rabadela, que os identificará como demos queimadores de cristiáns.Mentres pensemos iso todo vai seguir o mesmo.Seguirán dándonos por onde se enfian as agullas.
 Os que non voteron non teñen dereito a protestar, e os que sempre votan o mesmo, tampouco. AJOIAGUA.