XABRES DA TEIXEIRA

 AS CORRUPTELAS VEÑEN DE MOITO TEMPO        ATRAS                             
                                                 

  Queridos amigos:
                              Nestes tempos de moral relaxada sobre todo baixo o punto de vista económico donde ó parecer os próceres da politica nacional, casi non se salva ningún, polo coñecido hasta agora, e para desgracia nosa, debe haber unha enorme cantidade de meteduras da man no publico sen coñecer e que ó peor non se chega a coñecer, é o que é peor seguro que prescribe a efectos legais. Desgraciadamente as leis fannas os mesmos que despous as van transgredir.
                               Estan aparecendo corrupcións, e corruptelas en todos os estamentos socias, que naide entenda mal, na cúpula dos mesmos. Os curritos siguen sendo honrados.
                                A corrupción é a maneira de facer diñeiro rápido, e eso moitos aprendenho rápido. As mentes que inda teñen moito que formarse toman nota. De todolos xeitos, toman nota e queren emular a aqueles que o fan e viven ben.
                                Este rapaz de vinte anos que apañeron estes dias, facendo de intermediador entre os empresarios, autoridades locais e a elite da politica a nivel nacional. Incluso fíxose pasar como delegado real nalgún lugar.
                                 Vendo todo esto, veume a memoria unha anecdota que correu polos cuarteles na época na que eu fixen aquel servicio militar obligatório.
                                  Xa daquela  falabase dos 3 + 2 % que os alcaldes das grandes ciudades cobraban das obras que se facian nos seus condominios.
                                   A anecdota en cuestión, que por un lado da unha idea do inxenio e pilleria, que parece consustancial os españoles desde os tempos do século de ouro é a seguinte:.
                                   “Nun cuartel de Canarias, deuse o caso de un soldado que todalas semanas recibia un par de “giros” de, entre 100 e 150 pesetas, no principio dos sesenta do século pasado.
                                    Chegou un momento en que os mandos daquel cuartel, alertados por algún correveidile, empeceron a sospeitar algo raro. Pous o tal soldado recibia estes “giros” procedentes de todolos puntos de España.
                                     Chamado a capitulo o interfecto, confesou como facia para conseguir que le enviaran aquel diñeiro de varios lugares.
                                      Todolos dias buscaba nos medios da escrita nacional, na páxina das esquelas mortuorias, polas que se enteraba dos fallecimentos.
                                       Nas esquelas enterabase dos nomes completos, domicilio e anos dos fallecidos. Procuraba, con preferencia, aqueles que eran das zonas rurales, e que non foran demasiado maiores.
                                       Unha vez que tiña esa información, mandaba unha carta, a nome do morto, moi cordial e algo choromicona, decindole que estaba na mili, que alí non se comia demasiado ben, e que se podia devolverle aquelas 100 pesetas que un dia le deixara, naquel bar tomando uns viños. Se los enviaba agradecerialo pous xa sabia él como era a “mili” e que sempre se andaba sen diñeiro.
                                         A maioria dos familiares, cando recibian a carta, non se preguntaban nada, corrian o posto de correos mais cercano e facianle un “giro”. Eran cantidades pequenas, e o mellor era verdade.
                                         Xa vedes como anda a      cousa, xa desde antes de que Xerión reinara na Coruña.