martes, 25 de noviembre de 2014

¿QUEN DESVARIA?



          ¿DESVARIA EL OU AS AUTORIDADES? 
Hoxe, que está de moda nos medios de comunicación o caso dun rapaz que parece que, ou ben fabula moito ou fan-no fabular, veume a cabeza a historia de un paisano do noso concello alá polos anos da guerra incivil e na posguerra.

Chámabase Antonio pero era mais coñecido como o Capitan Araña.

A vida do noso Capitan Araña mereceria que algun escritor amigo de investigar, analizara e se mergullera nela desde as suas orixes hasta a sua morte. Seguro que merecia a pena, e ademais definiria unha época de este noso pais, e do comportamento de moitos cidadans que se fixeron pasar por honestos, e seguro que haberia moito que falar sobre iso.

Naceu nunha familia pobre, e encima tiña unha subnormalidade, que non le serviu para esquivar as cousas que nunca deberian acaecerle.

Non sei moi ben porqué foi dado útil para ir o servicio militar daquela, e como consecuencia ir a guerra.

Estando na guerra, nunha esplosion enterrousele algo de metralla na cabeza, cousa que seguramente o salvou, pous do hospital pasou a sua casa. Eso si sin cobrar absolutamente nada, cuando bastantes paisanos, algúns sin pasar polas filas, morreron con pensións boas e outros polo mero feito de ser sraxentos durante uns meses e logo pasar a vida civil cobrando solo por ser amigos do réxime.

O amigo Capitán Araña, que fora creando no seu imaxinario un mundo de grandeza de si mesmo, nunha ocasión, na festa da Teixeira, enfeitado cun gorro militar e cunha chapa de latón grande votou fora do baile a un guardiña portugués que estaba alí pasando o dia da festa, na casa duns parentes.

O Capitán Araña era de fala seca e rotunda, acompañada con un acento de verdadeiro ordeno e mando, acollonaba a quen non o coñecera. Cando vislumbrou o guardiña portugués acercouse a él

e coa sua voz caracteristica espetoulle: ¡Camiño e fronteira, xa!. O pobre guardiña non esperou a mais baixou pobo abaixo coa idea de marchar, seguramente para O Paramio ou algúnha aldea dos arredores.

Menos mal que se atopou co seu parente que le preguntou a donde ia, e desfixo o entorto.

Noutra ocasión estando de criado en San Ciprián, cousa que foi a sua profesión sempre, tivo outro caso digno de mención e que pode ilustrar o caso do paisano que mencionei o principio.

Estando de vaqueiro en Lagoas, interrogaouno a guardia civil por mor dun incendio que arrasara unhas cuantas hectáras polos montes, sufridos montes, sempre queimados no transcurso dos tempos.

Fuiste tú el que prendió fuego- prguntoulle un guardia.

Si. Respodeu o Araña.

Y ¿Para que le prendiste fuego?

Pra velo arder.

Deteñen-o, e levan-o o xuzgado de Puebla de Sanabria.

O Xuiz interroga o Capitan Araña, e a renglón seguido, chama os guardias e espetalles: Devolvan este home a sua casa, e se me volven a trear algo igual, deixo-os a ustedes encerrados.

O mellor unha cousa similar iria ben, no chamado caso “del pequeño N.”


1 comentario:

  1. Estivo coñero o que dixo o xuíz, jajaja
    Non estou moi ao tanto do caso que mencionas pero dame co pequeno cachorro de PP non fabula tanto como prentenden facernos ver.
    Para mín que tiñan depositadas esperanzas nel de cara ao futuro pero saíulles o tiro pola culata.
    Unha forte aperta.

    ResponderEliminar