UTOPIAS, BENDITAS.

                 

 Queridos amigos:
                              Esto con formato de carta dos tempos dos vosos avós, solo é para contarvos algo que hoxe mesmo me acaba de pasar. (suceder).                             
                               Estabamos a falar de politica, de como o asunto dos que queren manexar a cousa publica (diñeiros). Eu nun momento dixen: Hai que remar todos na mesma dirección, pous se cada cual rema do xeito que cada un pensa que mais le combeń, o barco non se move.(esto viña a conto de que ás veces nos eidos politicos, pasa coma no futbol, cada individuo sabe cual é a mellor selección.
                               Como estabamos a falar de politica e eu o parecer son un incauto nese eido, e  parece (xa case me convencen) que ahi non me manexo ben, dixome un dos contertulios: “é que a politica é así”, comentário o que eu contestei, entón a politica é unha MERDA.
                              Home tampouco te poñas así, fecemola o mellor que podemos, cousa que me dou pé para decir: se eso é o mellor que podeis, deixaio, seguro que sen politicos a cousa funciona mellor(Levamos dous meses sen governo e a cousa furrula).
                              Outro dixome que o que eu pretendia era unha utopia, que como tal era irrealizable. O dia que algún intente por a camiñar unha utopia, terei forma de comparar, hasta agora solo coñezo maneiras de intentar FODER  o veciño con verbas altisonantes.
                               No transcurso da pasaxe do xenero humano pola faz da terra (faz convesa)houbo bastantes personaxes, hoxe adorados por unha cousa ou outra, que tenteron convencernos de que as utopias eran realizables, e  a maioria deles foron queimados, crucificados ou fusilados, dependendo da época.
                               Sei de boa tinta do arrepentimento dos enterradores de utopias, cando estan no leito da morte. Berran como cordeiros o coñecer o destino no que non poden usar os papeles impresos pola fabrica da moeda. Non quero que sexan perdoados hasta que último desgraciado por culpa deles olvide as desgracias pasadas.(mellor arranxalo agora, por se non hai mais aló)
                               Solo vou poñer un exemplo: No mundo hai un “futimen” de xente pasando fame. No mundo hai un “futimen” de comida que se tira. Alguén con unhas grandes tragadeiras(os que axudan) e alguén con ganas de pasalas putas no leito da morte por FODER os veciños, son os que argallan a maneira de foder os veciños en beneficio propio.
                               Polo tanto, eu son UTOPICO quero seguir sendo-o, quero que non haxa naide sen recursos de subsistencia, e quero que todos teñamos como minimo un pasar medianamente decente, e que ningún fillo da p. acumule cousas que valan mais do que un traxe de pino.
                               Os politicos que eu quero, solo serviran se traballan a coito sobre estas premisas, de outro xeito, fareime ANTISESTEMA.
                  QUERO PENSAR QUE A EMIGRACIÓN ACTUAL É TAN HONESTA COMO A EUROPEA NOS SIGLOS PASADOS.(Siria)