viernes, 18 de junio de 2010

CAMPAS CON PODERES



Empecera pola portela da Teixeira. Xa levaba alí pousada unha hora.

Viña rexa, potente, coas entrañas cheas. Notábase pola cor do bandullo, plomizo e pesado, mesmo parecia que que queria tragarse todo.

Alguén dixo que seria mellor meterse na casa, no mais fondo da mesma, non fora que…

Eu quedei no balcón da casa do avó. Xusto diante tiña o castañeiro do raigame o aire, e os negrillos da tia Aurora.. Polo carreirón que viña da fonte do souto, estaba entrando o magote da res que tanxia o ti Parrico.

Alumeou un alustro caseque o mesmo tempo o trono, e entre o estrondo da caida do castañeiro, o trono e o berrar das ovellas, xunto cos berros da xente, fixo que casi nadie se dera conta da caida do milenario castañeiro, e da cantidade de rixelos que aplastou na súa caida.

Cheiraba a azufre, e a lá e carne queimadas..

A tormenta inda non cheguera de cheo, aquelo solo era un anticipo do que podia ser. O forte da tormenta estaba baixando por Meixende. Nun par ou tres de minutos, teríamola enriba.

Empeceron a soar as campas, forte e seguido, como apurando os laios, as badaladas incrustabanse no medio do cerebro, e parecia que endexamais sairian dalí.

Os nubeiros escomencerón a racharse polo medio e a separarse, a metade Tuela abaixo e a outra metade marchou hacia Rebordelo. Os tronos pareron e solo caeron catro pingadas de auga.

O pastor estaba machacando as orellas dos rixelos que non estaban machacados polo castañeiro. Tal como le machacaba as orellas con dúas pedras, as mesmas levantábanse e medio atolondradas enfilaban hacia as cortes.

Apareceu miña tia Cecilia, que baixaba do Sagrado. Fora ela a que toquera as campas.
Mirando para min díxo: estan ofrecidas a Santa Bárbara, teñen a virtude de que alonxan as tormentas se se tocan a tempo.

Efectivamente, aquela tormenta rachou xusto cando empeceron a soar.

Uns dias despois subín o campanário, e arredor da campa grande, hay unha inscripción que corrobora o que dixo a miña tia. A campa esta adicada a Santa Barbara, e fala de que alonxará as tormentas.

2 comentarios: