Ainda que un non está convencido, de que o que fai sexa correcto, moitas veces facemolo.
Esto foi o que me pasou a min e a miña dona, cando columbremos unha pista asfaltada que leva ó alto da serra de Lubían e Hedroso, creo que feita por mor dos inumenerabeis muiños de vento que na nosa terra hai. A tentación foi enorme, é agora non estou nada arrepentido. So direi que a polución, será posible, se os que van por alí son irresponsables. Supoño que haberá de todo.
Unha das pirmeiras cousas que me chamou a atención, foi a cantidade de voadoras rapaces que por alí andaban en perfecta armonía cos monstruos.
Como non hai nada mellor que unha imaxen, na cabeceira, téndeis un fermoso milano negro, zampandose o que supoño é un ratiño.
Tamen tivemos a oportunidade de descubrir, bastante cerca dun muiño, de un grupo de pedras nas que hai unha cazoletas bastante chulas. Teño que averiguar se por alí cerca pasa algunha división territorial ou a que obedecen.
Creo que a orden de fotos é o reves. Está claro que ainda non
domino ben estes aparellos.
Outra das cousas foi o poder ver a Fraga da Osa desde o altobastante de cerca.
Por aquela banda veise o nacemento do rio Pedro, e as escorren-
tías que o van conformando.
Pola banda do nacemento do Tuela, pasa o mesmo, é o mais curioso é que nacendo caseque no mesmo punto,arredanse un do outro, e volvense a xuntar na Tuiza.
Deixovos tamén unha foto da Fraga da Osa e outra da parte do nacemento do Tuela.
Seguirei contando cousas daquela andada, parte en coche e parte a pé. Creo que paga a pena, mais eso sí, pregolle a todo aquel que suba, que deixe aquelo, se pode mellor que antes de subir, é cos páxaros que non se meta, pois hai falcons peregrinos, bastardos, tecelans, aguias, cernícalos e demais, que é unha delicia contemplalos
Espero que os gusten, e que doña Angela non interpoña unha reclamación, por dereitos de imaxen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario