viernes, 21 de mayo de 2010

SONETO ESMENDRELLADO




Alí non faltaba de nada. O luxo estaba por todolos lados.
Xa falaremos o luns, daiqui alá
Que o pasedes ben



Empezaba a xente a arremolinarse polos arredores.
Logo sairon algúns decindo de arrumbar a porta.
Apiques de tirala, apareceron os donos dela.

O fedor era insoportable.
A casa era espléndida, mais ben luxosa
Dixo de súpeto a dona :Debeuse ir a luz.
Haberá que tirar o conxelador.

¡Fodeuse o marisco!.
Haberá que comer berzas, po eso iremos a prepara a horta da
Porteliña.

2 comentarios:

  1. Con base real, supoño. Mellor escribe contos. E o niu de que é, eh?

    ResponderEliminar
  2. Non ten base real, so é unha parida. DE soneto so ten os catorce, o resto.....xa...bres.
    O niu é de zorzal-

    ResponderEliminar